آدمی به عنوان پیچیده ترین موجود، دارای نیازهای متعدد و متنوعی است. او سراپا نیازمند آفریده شده و همه ی زندگی او را نیاز دربرگرفته، و دین گل سرسبد نیازهای اوست. ریشه ی احساس به دین، ژرف و عمیق است واین احساس یك وابستگی مطلق است. به دیگر سخن، انسان گرایش و كشش های دائمی به سوی آفریدگار خویش دارد و زمزمه ها، طلب ها، راز و نیازهایش نیز برخاسته از آن كشش هاست. عبادت تجلی خواست روحی بشر است و منظومه ی عبادات نیز شكل دادن و قالب ساختن برای آن حقیقت و تجلی فطری است كه در عمق فطرت انسان وجود دارد. آدمی قادر نیست از قلمرو راز و نیاز بگریزد، انسان ممكن نیست كه خود را نیازمند خداوند احساس نكند. اگر احساس كرد كه در زندگی او خدایی نیست، مثل مگس های خشك پاییزی می شود كه به محض این كه به شیشه می خورد، بی صدا می میرد. یكی از نیازهای بشر، گوش دادن به كلام خداوند است. حتی آوای دل نشین قرآن نیز دردهای او را تسكین می دهد و نیازش را برمی آورد.